Vakantietijd is ook een tijd van reflectie, dus dit keer even geen tips maar een blog over mijn ervaringen als opruimcoach. Als opruimcoach hoor ik prachtige verhalen over opruimen, levensgebeurtenissen en hoe verschillend je daarmee om kan gaan.
Keer op keer merk ik dat er veel emoties schuilgaan achter het schijnbaar simpele woord ‘opruimen’. Of het nu bij klanten is, tijdens toevallige, korte ontmoetingen of met dierbaren, het maakt altijd wel iets los.
Levensgebeurtenissen en opruimen
Zo komen er vaak levensgebeurtenissen naar boven die een diepe impact hebben gehad op opruimervaringen. Van verhuizingen tot het overlijden van dierbaren, deze gebeurtenissen hebben allemaal invloed op hoe we naar opruimen kijken. Het is hartverwarmend om te zien hoe mensen hun persoonlijke verhalen met me delen, vaak met een mix van melancholie en een vleugje nostalgie.
Soms hoor ik – en ik heb het zelf ook een paar keer mogen ervaren – hoe mensen bij een verhuizing al hun bezittingen in dozen moeten stoppen. Dat is een overweldigende taak, al vond ik zelf, en dat hoor ik vaker, troost in het maken van een frisse start in een nieuw huis.
Maar het kan ook zijn dat je spullen moet opruimen van een overleden dierbare. Deze taak is emotioneel en pijnlijk, maar het geeft vaak ook de mogelijkheid om herinneringen te koesteren en een nieuwe betekenis te geven aan de voorwerpen die zijn achtergelaten.
Zoals de meneer die ik sprak over hoe hij de kleding van zijn overleden vrouw aan het sorteren is en een tweede leven probeert te geven. En de ruimte die hem dat oplevert voor zijn eigen spullen en het dubbele gevoel dat hij er zelf bij heeft.
Samenwonen met een opruimerig type of juist niet
Wat mij opvalt, is dat mensen die goed kunnen opruimen, ook vaak samenwonen met iemand die juist niet opruimerig zijn. Dan wordt er bijvoorbeeld gegrapt over de “rommelig versus opgeruimd” dynamiek in hun huishoudens en hoe ze elkaar in evenwicht houden.
Sommigen vertellen ook dat ze hun opruimvaardigheden hebben ontwikkeld door te leren van hun partner, terwijl anderen zich er simpelweg bij hebben neergelegd dat hun rommelige wederhelft hun natuurlijke tegenpool is.
Jammer genoeg kunnen er soms ook wat spanningen ontstaan, zoals bij het gezin dat bij mij terechtkwam. Ze hadden allebei hun eigen manier van dingen regelen en vonden dat de ander de hoofdoorzaak was van de ongewenste staat van het huishouden. Maar door met hen samen te werken, hebben ze een nieuw perspectief gekregen op elkaars aanpak en uiteindelijk een compromis gevonden dat voor hen allebei acceptabel is. Ze hebben als het ware een soort balans kunnen vinden.
Rode draad in verhalen over opruimen
Wat me opvalt aan de gesprekken die ik heb is dat ook mijn gesprekspartners zien dat opruimen veel meer is dan alleen het organiseren van spullen. Het gaat over het loslaten van het verleden, het omarmen van verandering en het creëren van ruimte voor nieuwe ervaringen. Opruimen gaat over het herontdekken van vergeten schatten en het herbeleven van kostbare herinneringen. Opruimen gaat over het vinden van balans in een wereld vol chaos.
Inspiratie
Al deze verhalen en gesprekken inspireren mij. Vandaar dat ik je aanmoedig om ook eens een goed gesprek te voeren over opruimen, met een open blik. We kunnen namelijk enorm veel van elkaar leren en elkaar zo ook inspireren.
Met wie ga jij het gesprek aan?
Meer gesprekken en verhalen
Ik sta altijd open voor een goed gesprek, dus bel of mail me. Dan praten we even door.
Lees de impactverhalen van klanten en professional organizers/ opruimcoaches en zie wat organizen of opruimen voor hen betekekent.
En neem de tijd voor het herijken van je doelen, ook na je vakantie. Voor het hoe lees je het artikel dat ik erover schreef: Tijd voor belangrijke dingen: ook na je vakantie
