Was de combinatie van werk, school en huishouden voorheen een uitdaging, in tijden van (corona)crisis is dat nog ingewikkelder. Tegelijkertijd zijn veel dingen tot stilstand gekomen, en dat biedt ruimte tot reflectie. Vul jij in het post-coronatijdperk je tijd nog op dezelfde manier in als daarvoor? In dit artikel geef ik je een handreiking om daarop te reflecteren en alvast vooruit te kijken. Durf jij?
In het NRC-artikel Het moderne huishouden runnen als een bedrijf verwijs ik naar het verhaal over keien. Hieronder het hele verhaal waarmee ik je in dit eerste deel van twee artikelen alvast aan het denken zet: wat zijn jouw keien?
Een professor in filosofie begon een lezing over timemanagement met een experiment. Hij zette een glazen pot voor zich neer. Daarna nam hij keien die hij in de pot legde. Toen de pot gevuld was, vroeg hij aan het publiek of de pot nu vol was. Het publiek antwoordde unaniem met “ja”.
Hierop nam de professor een bak met kiezelsteentjes en goot die over de keien. De kiezeltjes vielen tussen de keien door, tot op de bodem van de pot. Opnieuw vroeg de professor of de pot nu vol was. De toehoorders begrepen zijn opzet en één van hen antwoordde: “Waarschijnlijk niet…”.
Daarop haalde de professor een zakje zand tevoorschijn en goot dit leeg in de pot. Wederom vroeg de professor of de pot nu vol was. Ditmaal schudde het publiek eensgezind het hoofd. “Goed,” zei de professor en hij goot 2 glazen water in de pot.
Vervolgens vroeg de professor: “Wat laat dit experiment ons zien?” Hierop antwoordde iemand uit de zaal: “Het laat zien dat onze agenda nooit zo gevuld is als we denken. Als we willen, is er altijd ruimte voor meer activiteiten.” “Nee,” zei de professor, “Dit experiment laat zien dat als je niet eerst de keien in de pot doet, je ze er achteraf nooit meer in krijgt.”
Als je alleen belang hecht aan het zand en de kiezelsteentjes, heb je geen tijd meer voor de belangrijke dingen in je leven. Wat zijn jouw keien? Wat en/of wie mis je nu (niet)?
 |
 |
 |
